De eerste 4 dagen na de diep flap operatie zijn spannend en intensief. Spannend, omdat de kans op complicaties het grootste zijn in de eerste dagen. Intensief, omdat er ieder uur controle is.
De eerste nacht
Mijn tijdsbesef is een beetje weg. Logisch, want ik was de hele dag onder narcose en nu is de nacht gelijk alweer begonnen. De nacht is goed verlopen. Ik kreeg nog wat extra pijnstilling en dutte af en toe wat weg. Na de operatie kreeg ik “voetjes” aan. Die zijn om er om trombose te voorkomen. Ze geven om de beurt een puls. Het voelt als een bloeddrukmeter maar dan voel je de druk onder je voeten. Het zit wat raar, maar veel last heb ik er niet van. Elke avond krijg ik ook een prik, om trombose te voorkomen.
Ik voel me behoorlijk beurs en bont en blauw aan de binnenkant van mijn romp. Mijn buik doet pijn. Alles staat strak. Ook mijn armen doen zeer, in mijn ellebogen. Misschien van het proberen te prikken of zou het komen, omdat mijn armen vast zijn gelegd tijdens de operatie en de hele dag stil hebben gelegen. Het strekken van mijn armen lukt niet goed.
Mijn lip is dik aan de binnenkant en ik zie een blaar zitten. Waarschijnlijk van de slang in mijn keel.
Even spieken
Van te voren had ik bedacht dat ik echt niet ging kijken. Wonden, bloed en littekens, laat staan hechtingen; ik krijg er rillingen van. Jakkes… Wat dat betreft ben ik echt een watje, maar zal ik er aan moeten wennen, want er zullen heel wat littekens op mijn romp zitten.
En dan ook nog 4 drains in mijn lijf. Gewoon slangen die uit mijn lijf steken; ik vind het helemaal niks.
Toch kijk ik al gelijk. Ik ben ook wel nieuwsgierig. Het ziet er nu nog niet mooi uit. De vormen van de borsten lijken wel goed. Dat is belangrijk, alhoewel dat de komende maanden zeker kan veranderen.
Ik kan gewoon kijken naar de hechtingen en krijg geen rillingen. Van te voren heb ik zoveel foto’s gezien van andere vrouwen die een diepflap operatie hebben ondergaan, dat ik ook wel wist hoe het eruit zou gaan zien. Dat is fijn. De eerste keer dat ik de foto’s zag, was ik wel onder de indruk.
Borsten zonder tepels, maar met een huideiland op die plek; het ziet er maar raar uit. Ondanks dat, zie ik er potentie in, dat het wel mooi zal gaan worden.
Een nieuw lijf
Het litteken op mijn buik loopt van links naar rechts, zo’n 40 cm. En mijn navel is verplaatst en lijkt wel hoger te zitten dan dat hij zat. Raar hoor, ineens een ander lijf.
Wow, wat heb ik een mega platte buik.. Ik had een goede rol vet gespaard. Van al dat vet zijn er nieuwe borsten gemaakt. Ik dacht dat ik niet zo strak zou staan, want ik had toch voldoende vet? Maar het staat héél strak. Mijn lijf recht maken is niet mogelijk.
Na deze operatie lig je altijd in de ‘strandstoel houding.’ Dat betekent het hoofdeinde omhoog en de knieën gebogen door een kussen of als het voeteinde van het bed omhoog kan.
Een week of 6 zal ik op mijn rug moeten slapen in deze houding.
Elk uur is er controle. Ze kijken naar de kleur van de borsten en vooral naar de doorbloeding, wat nu heel belangrijk is. De buikwond checken ze ook regelmatig maar minder vaak. Het is intensief die controles in de nacht. De verpleging doet het meestal zachtjes en schijnen met de zaklamp van hun telefoon. Toch slaap ik er niet doorheen. Sommige komen al kletsend binnen en doen het grote licht aan. Tja het wisselt nogal.
De jongens zijn thuis en mijn zussen en schoonzus gaan de komende weken voor hen zorgen.
Na het ziekenhuis zal ik naar mijn ouders gaan. Wat is het bijzonder dat ze zo voor hen en mij klaar staan.
Zitten op het bed
Deze dag mag ik nog in mijn bed blijven. Maar de verpleegster wil wel dat ik gewassen wordt, mijn bed moet verschoond en ik moet gaan zitten. Ik vind het spannend en eigenlijk wil ik het niet. Ik vraag me af hoe ik dat moet gaan doen. En toch gaat het lukken en ook gebeuren.
De rollator staat klaar in de kamer. Ik moet er een beetje om lachen. Ga ik die echt gebruiken..? Wie had dat gedacht; 43 en met rollator. De verpleger lacht mee en vertelt dat er zelfs mensen van 42 zijn die met een rollator lopen, dus helemaal niet raar.
Het bed verschonen vind ik echt een gedoe. Ze rollen me op mijn zij en de ander duwt er schone lakens onder. En dan de andere kant op. Wat vraagt dit veel. Alles doet zo’n zeer.
In de middag moet ik ook nog gaan zitten. Het klinkt zo makkelijk. Maar zie maar eens omhoog te komen als je niet je armen kan en mag gebruiken om omhoog te komen en je buik ook niet en je het gevoel hebt of heel je binnenkant door elkaar is geschud, overreden en weer terug geplaatst.
Ik krijg instructies van de ervaren verpleegster. Ze telt tot 3. Dan blaas ik uit en duwt zij me recht op. Ik zit op mijn bed. Het duizelt, maar het is gelukt. Ik ga nog even staan. Helemaal krom en trillend op mijn benen. Recht op staan of lopen zal nog niet gaan. De buik staat te strak. Ik sta krom als een bejaard vrouwtje,
Gelukkig mag ik mijn bed weer in na een paar minuten. Mijn hele lijf trilt van de inspanning.
Ik ben blij dat het gelukt is. Morgen moet ik douchen. Ik vraag me af hoe, maar het zal vast wel lukken. Op naar een nieuwe uitdaging.
Op dit blog maak ik gebruik van affiliate links. Als jij iets koopt door te klikken op de link van bijvoorbeeld Bol.com, dan krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Uiteraard kost het jou niks extra, maar help je mij om dit blog verder te laten groeien! Alvast dank!
Volgend bericht: Dag 2 en 3 na de operatie
Vorig bericht: De dag van de operatie
Andere blogs lezen:
Besparen op je online aankopen