Rust! Het is het toverwoord voor de weken na de operatie. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar alles kost veel moeite, dus weinig keuze. Hoe zijn de weken na de operatie(s) gegaan? Welke ongemakken zijn er? Best wel wat, maar ik kwam ze ook weer goed door. Het hoort er helaas (soms of meestal?) bij.
Krom lopen
Vooraf kon ik het me niet voorstellen dat je niet rechtop kan staan, omdat mijn buik misschien zo strak getrokken zou kunnen worden. Het ligt er natuurlijk aan hoeveel buikvet je hebt. (Hoe minder vet, hoe strakker de buik zal zijn). Ik had best een goede rol gespaard. Geen dieet, 3 zwangerschappen; dus een goede buik, waardoor ik dacht dat het niet zo strak zou komen te staan. Wel dus… Het is echt onmogelijk om recht te staan of te liggen, omdat je buik zo strak staat.
Na een paar weken ging ik wel wat rechter lopen. Had ik meer rust, dan kon ik beter rechtop lopen.
Na 6 weken liep ik weer recht maar nog niet heel soepel. Maar na een week of 8 ging het snel vooruit.
Wellicht speelt mee dat er bij een gewone diepflap geen matje in je buik zit, maar dat dat helaas bij mijn operatie wel nodig bleek te zijn.
Slapen
Na de operatie mag je alleen op je rug slapen. Ook dat kon ik me niet voorstellen. En dan ook nog een beetje rechtop met een kussen in mijn knieholte, want door die strakke buik kon ik niet plat liggen.
Ik slaap de eerste weken bij mijn ouders in een heel fijn bed, dat omhoog kan en ook nog bij je benen omhoog. Daarbij heb ik ook nog een kussen in mijn knieholte.
De eerste nachten slaap ik nauwelijks. Alhoewel ik niet een voorstander ben van slaapmedicatie, wist ik nu echt niet hoe ik de slaap kon vatten en vond ik het met deze reden wel even prima.
Voor een paar nachten heb ik het gebruikt, maar daarna viel ik wonderlijk best goed in slaap zonder slaappillen. Zo’n 9 weken sliep ik op mijn rug. Ik rolde niet automatisch op mijn zij, want het deed echt zeer om op mijn zij te slapen. Het is niet een ideale houding, “de strandstoelhouding” zoals ze het ook wel noemen en ik was wel heel blij toen ik steeds wat meer op mijn zij kon liggen.
Hechtingen en littekens
Die strakke buik is er wel, maar er zit wel een enorm litteken op. Van links naar recht, ik schat in zeker zo’n 40 cm. Ook op beiden borsten zitten littekens, maar die gaan later met de afwerking wel minder opvallen.
Het duurde lang voordat de wonden helemaal dicht zijn. Soms gingen er stukjes een beetje ontsteken. In veel gevallen trok ik er dan een stuk hechtdraad uit. Lekker smerig verhaal, waar ik voor deze operatie bijna van over mijn nek zou gaan, maar nu minder vies vond. Na een week of 14 lijkt alles wel rustig en zo goed als dicht. Maar zelfs maanden (tot 10 maanden na de operatie) gaat er soms nog wel eens wat open. Ik denk omdat de huid zo dun is op sommige stukjes litteken. Of misschien toch een kleine ontsteking binnenin? Gelukkig heeft mijn lijf het zo goed als zelf opgelost. Ik heb het wel extra gespoeld met water op sommige momenten en ik heb even speciale pleisters gebruikt. Honingzalf, wat ik veel las, heb ik ook geprobeerd. Het was wel prettig, maar ik merkte geen wonderbaarlijke verschillen zoals ik wel eens las. Geduld is zeker ook een toverwoord zijn, net als rust.
Fysio
Na een week of 5 start ik met fysio. Zij masseren het buiklitteken. Niet altijd prettig, maar het leek me toch goed als het soepel blijft. Daarna voelde mijn buik een stuk beter. Die buik is gevoelloos. Ik weet nu (bijna een jaar later) niet of dat zo blijft. Nu is het nog steeds gevoelloos. Maar na de fysio of als ik het zelf insmeer, dan tintelt het.
Mijn conditie was inmiddels niet heel goed. Dus mocht ik ook naar bejaardensport bij de fysio. Dat vond ik heel stom, maar gaf wel weer even een zetje de goede kant op. Ik heb het een paar weken gedaan, maar bouwde snel weer conditie op met alle dagelijkse bezigheden, waardoor ik er weer mee stopte.
Werken
Wanneer begin je weer met werken? Wat opbouwen gaat wel lastig met een webshop. Een beetje open kan niet. Wel probeerde ik wat dingen achter de schermen te doen, maar de eerste tijd niet. Mijn hoofd zat ook vol leek wel en het was goed om even niet ook daarmee bezig te moeten zijn. De afgelopen 2,5 jaar was er genoeg gebeurt, dus misschien zat mijn hoofd ook daarmee wel even vol.
Ik besloot om 1 oktober (4 maanden na de operatie) weer alles op te pakken. En dat deed ik dan ook gelijk weer helemaal.. Ik zag in september een vacature als leerkracht en besloot te solliciteren. Iets wat ik niet helemaal voorzien had, maar ik durfde het ook niet aan om financieel alleen van de shop afhankelijk te zijn, nadat hij zo lang dicht was geweest. Dus 2 dagen voor de klas en de andere dagen de shop.
Ik had een gelukje dat ik in oktober heel relaxed kon opstarten op school en dat er herfstvakantie was.
Ted was in die maanden thuis, op 2 werkdagen, waardoor werken best een uitdaging was. Rond de kerst was ik wel uitgeteld, maar daarna ging het beter. Ik trok de dagen beter, Ted ging in februari naar school, wat het werken productiever maakte en er weer tijd kwam. Opbouwen is wel beter denk ik, achteraf gezien, maar dat lukt niet altijd.
Herstellen
Herstellen duurt lang. Door de nabloeding en het matje in mijn buik, duurt dat wel een jaar. Niet zo voor te stellen, maar het is natuurlijk niet dat je een jaar lang niks kan.
Ik probeerde voor mezelf wel te bedenken; hoe voel ik me nu en hoe voelde ik me een maand geleden. Dan zag ik elke maand vooruitgang. Dat is fijn om die vooruitgang te blijven zien.
Ook is het herstel te zien. De littekens gaan er iets beter uitzien en de vorm van de borsten verandert ook na maanden nog. Het is wonderlijk wat een lijf allemaal zelf kan. Rust en geduld; niet altijd makkelijk, maar zeker een helpende hand in het herstel!