Vandaag is het zondag, de 4e dag en ik mag naar huis. Al laat ik het allemaal wel gebeuren en vind ik het prima hier, is het nog beter om hier weg te gaan!
De komende weken logeer ik bij mijn ouders en de jongens blijven in hun eigen huis met hun lieve tantes. Voor de jongens zorgen gaat nu niet lukken. En om zo snel mogelijk te herstellen en het voor de kinderen zo rustig mogelijk te laten verlopen, ga ik dus het huis uit. Een dubbel gevoel, maar zo fijn dat mijn familie zo helpt.
De laatste controles
Ik word wakker en ben stijf. Ik moet echt opstarten in de ochtend. Gelukkig staat de medicatie al klaar en neem ik die al snel in. Ik eet wat en drink een kop thee, voordat het ontbijt straks komt.
Project douchen doe ik hier, zodat ik dat straks niet ook thuis hoef te doen. Mijn tas inpakken lukt niet, maar ik verzamel wat losse dingen.
Na project douchen rust ik nog even uit en ben ik er klaar voor!
De artsen komen nog even hun ronde doen voor de laatste checks. Een borst ziet wel weer wat rood. Maar er zijn geen zorgen. Het zal wel komen van het douchen.
Ik voel me goed naar omstandigheden. Mijn zus en mijn moeder komen me ophalen.
Het voelt als een mijlpaal! Deze eerste dagen kan ik mooi afvinken.
Het is pittig maar het voelt als een goede stap. In de rolstoel word ik naar de auto gereden en in de auto gezet. Ik voel me wel een bejaarde, maar het lukt allemaal.
Dikke tranen
We rijden het Erasmus uit aan de voorkant. Eenmaal buiten komen er ineens tranen. Aan de overkant begon heel dit verhaal. Daar was de plek waar de dame precies 15 jaar geleden in juni vertelde, dat ik de erfelijke gen mutatie BRCA 2 had. Toen had ik nooit gedacht dat ik deze operatie zou gaan doen en nu heb ik het net achter de rug.
3 jaar stond ik op de wachtlijst, 3x is de operatie niet door gegaan met alle keren een andere reden.
Wat een enorme rollercoaster is het geweest de afgelopen 2,5 jaar. Het operatie verhaal, maar zeker ook alle andere zorgen.
In mijn hoofd had ik een “lijstje,’ met stappen te maken die zorgde voor meer rust. Een ervan was de operatie. Ik kan hem afvinken. Wat een enorme opluchting is het dat de operatie achter de rug is!
Ik heb nog een weg te gaan in het herstel, maar ik heb er vertrouwen in.
Op naar weer een stukje meer rust, voor mij en voor de jongens.
Thuis
Eenmaal thuis word ik helemaal goed verzorgd. Ik lig in een heerlijk bed, krijg lekkere hapjes en er komt wat bezoek langs. Na een paar dagen gaat het minder goed en denk ik even terug te gaan naar het ziekenhuis voor een geruststelling, maar wordt dat toch een logeerpartij en nog een operatie. Je leest het in het volgende blog.
Volgend blog:
De nabloeding
Andere Blogs lezen:
Besparen op je online aankopen
Ramen zemen zonder strepen
Op dit blog maak ik gebruik van affiliate links. Als jij iets koopt door te klikken op de link van bijvoorbeeld Bol.com, dan krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Uiteraard kost het jou niks extra, maar help je mij om dit blog verder te laten groeien! Alvast dank!